از چند ماه پیش قسمت جدیدی در سایت آلمانی DW اضافه شده به عنوان "چهره های آلمان" یا "آلمان را از طریق کسانی که در آن زندگی می کنند بشناسید".

این بخش با افراد مختلف در شغلهای مختلف مصاحبه می کند و زندگی آنها را شرح می دهد.

تصمیم گرفتم چند تا از این زندگی نامه ها (مصاحبه ها) را ترجمه کنم.

چون قصد من از این ترجمه ها آموزش زبان آلمانی هست، مجبور هستم که جملات را به ترتیب ترجمه کنم و تقریبا کلمه به کلمه.(برای درک بهتر زبان آموزان)

Gesichter Deutschlands

زن رفتگر: سوزان یوسفی

سوزان یوسفی، چهل ساله. او در شهر دوسلدورف به عنوان رفتگر (کلفت) کار میکند. بیست ساعت در هفته با درآمدی در حدود پانصد یورو در ماه. خانواده او از کمکهای دولتی نیز استفاده میکنند. با این وجود او کار خود را دوست دارد.

او که تمیزکاری را یادگرفته، در شهر دوسلدورف کار می کند. کار او بعد از ظهر شروع میشود، زمانی که شهروندان دیگر به فکر تعطیلی هستند. اما قبل از ظهر نیز برای او دقیق برنامه ریزی شده است: بچه ها را به مدرسه رساندن، خرید کردن، پختن و تمیزکردن خانه. سوزان می گوید: "خوشبختانه فرزندانم هنگامی که از مدرسه به خانه باز می گردند به من کمک می کنند. آنها در خانه داری، زیاد به من کمک می کنند." 

در سن دوسالگی او از مقدونیه به آلمان آمده است. پدر مادر او به عنوان "کارگر مهمان"* از خارج به آلمان آمده اند. او می گوید: " نمیتوانم از آن زمان چیزی را به خاطر بیاورم. مقدونیه برای من فقد یک مقصد گردشگری هست. زیرا در گذشته برای تعطیلات با پدر مادرم به آنجا می رفتیم."

رفتگری به عنوان شغل رویایی

او برای کار آماده می شود و با چشمانی درخشان (با غرور) می گوید که او چقد کارش را دوست دارد: "برای خیلی ها کلفتی به عنوان شغل اصلی قابل پذیرش نیست. نظر من چیز دیگریست. این کار باعث شادی من می شود." او اضافه می کند:" هرچند همیشه تنها کار می کنم، اما همیشه این فرصت را دارم که با افراد مهربانی در ادارات صحبت کنم."

در اداره ... شهر دوسلدورف سوزان چرخ دستی اش را در انبار آماده می کند: کیسه آشغال، وسایل تمیزکننده، دستمال. به نظر او :" آماده سازی قبل از شروع کار خیلی مهم هست. زیرا باعث می شود که در وقت صرفه جویی شود و مجبور نیستم که دائم به انباری برای برداشتن چیزی برگردم."

ابتدا او دفتر به دفتر کاغذهای کهنه را جمع می کند.  در هرگوشه ای با او صمیمانه احوال پرسی می کنند. سوزان همه را در اینجا می شناسد. خنده ها و اخلاق خوب او به دیگران هم سرایت میکند. او مسئول چهار طبقه است که طبق برنامه ای دقیق پیش می رود : "هر روز در دفاتر گردگیری نمی شود. روزهایی که چه دفتری باید تمیز شود مشخص هستند."

کمک های دولتی

شوهر او بی کار و سوزان تنها نان آور خانه هست. اما با ماهی 500 یورو، سوزان نمی تواند از پس مخارج یک خانواده شش نفره بر بیاید. به همین دلیل آنها از کمک های دولتی برخوردار می شوند. اما این کمک ها هم محدود هستند و برای خرج کردن هر سنت باید دقت کنند. سوزان می گوید:"من خیلی مایلم که بیشتر کار کنم. هشت ساعت در روز اصلا فشاری به من وارد نمی کند. این حتی من را خسته هم نمی کند."  آرزوی سوزان یک کار دائمی هست.

حفظ بنیان خانواده

خانواده برای او یکی از ارکان خیلی مهم است. برنامه های هر روزه ای در خانواده دنبال می شود: عصرها کل خانواده به دور میز جمع می شوند و در مورد اتفاقات آن روز صحبت می کنند. بعد از آن همه دعا می خوانند. خانواده یوسفی یک خانواده مسلمان و معتقد است. آنها آرزوی گذشت و شکیبایی می کنند بین انسانها با ادیان مختلف. "انسانها باید آزاد اندیش باشند و سعی کنند که دیگر ادیان را بیشتر بشناسند. به این صورت انسانها می توانند همدیگر را نیز بهتر بشناسند و قبول کنند."

رفتگر سرافراز این را تجربه کرده. خیلی از دوستان او از فرهنگهای مختلف هستند. سوزان این را به عنوان یکی از بزرگترین مزیت های زندگی اش می داند.

توضیح *: "کارگر مهمان" یا gastarbeiter به کارگرانی گفته میشد که برای کار به آلمان مهاجرت می کردند. در آینده بیشتر در این مورد خواهم نوشت.

Die Putzfrau: Suzan Jusufi

Die 40-jährige Suzan Jusufi arbeitet als Putzfrau bei der Stadt Düsseldorf: 20 Stunden pro Woche für nur gut 500 Euro im Monat. Ihre Familie ist auf staatliche Hilfe angewiesen. Ihren Job liebt sie trotzdem.

Die gelernte Gebäudereinigerin arbeitet bei der Stadt Düsseldorf. Die Arbeit fängt für sie erst am Nachmittag an, wenn viele städtische Angestellte schon an den Feierabend denken. Aber auch die Vormittage sind genau verplant: Kinder in die Schule verabschieden, einkaufen, kochen, aufräumen. "Zum Glück sind meine Kinder auch sehr hilfsbereit, wenn sie aus der Schule kommen. Die helfen mir sehr viel im Haushalt", erzählt Suzan. 
Im Alter von zwei Jahren zog Suzan Jusufi aus Mazedonien nach Deutschland. Ihre Eltern kamen als "Gastarbeiter" - so nannte man die ersten Arbeiter, die aus dem europäischen Ausland nach Deutschland kamen. "Ich kann mich nicht an die Zeit erinnern, bevor ich nach Deutschland kam. Mazedonien kenne ich nur als Urlaubsland, weil ich mit meinen Eltern früher dort die Ferien verbracht habe“, erzählt Suzan Jusufi.

Putzen als Traumjob

Sie macht sich für die Arbeit fertig und erzählt mit strahlenden Augen, wie sehr sie ihren Job liebt. "Für viele ist Putzen als hauptberufliche Tätigkeit unvorstellbar. Ich sehe das anders. Mir macht der Job sehr viel Spaß“, sagt die 40-Jährige und fügt hinzu: "Obwohl ich meistens alleine arbeite, habe ich immer wieder Gelegenheit, mich mit netten Leuten in den Büros zu unterhalten.“
Im Bürogebäude der Stadtverwaltung Düsseldorf bereitet Suzan Jusufi in ihrer Kammer sorgfältig den Putzwagen vor: Mülltüten, Reinigungsmittel,  Tücher. "Die Vorbereitung ist sehr wichtig. Dadurch spare ich später sehr viel Zeit und muss nicht ständig in den Lagerraum laufen, um etwas zu holen“, erklärt sie.
Zuerst geht sie von Büro zu Büro und sammelt Altpapier. An jeder Ecke wird sie freundlich begrüßt. Suzan Jusufi kennt hier jeden. Ihr Lächeln und die gute Laune sind ansteckend. Sie ist für vier Etagen verantwortlich geht nach einem genauen Plan vor: "Es wird nicht jeden Tag in allen Büros Staub gesaugt. Die Tage in der Woche, wann welches Büro gemacht wird, sind genau festgelegt.“

Hilfe des Staates

Ihr Mann ist arbeitslos, sie ist Alleinverdienerin. Aber von den gut 500 Euro, die Suzan Jusufi monatlich mit ihrer Arbeit verdient, kann sie ihre sechsköpfige Familie nicht ernähren. Deshalb erhält die Familie staatliche Hilfe. Aber das Geld ist knapp, jeder Cent wird zweimal umgedreht. "Ich würde sehr gerne mehr arbeiten. Es macht mir nichts aus, acht Stunden am Tag zu putzen. Das strengt mich auch nicht an.“ Eine Vollzeitanstellung, das ist der große Traum von Suzan Jusufi.

Familienzusammenhalt

Eine wichtige Stütze ist ihr die Familie. Es werden eingespielte Rituale gepflegt: Jeden Abend sitzt die ganze Familie am Tisch und bespricht, was am Tag so passiert ist. Danach wird zusammen gebetet. Die Jusufis sind gläubige Muslime und wünschen sich mehr Toleranz zwischen den Menschen, die verschiedenen Religionen angehören. "Jeder sollte sich mehr öffnen und versuchen, die andere Religion näher kennenzulernen. So können sich Menschen auf jeden Fall besser verstehen und gegenseitig akzeptieren.“

Die stolze Putzfrau lebt das vor. Viele ihrer Freunde in Düsseldorf stammen aus verschiedenen Kulturen. Suzan Jusufi sieht darin eine große Bereicherung ihres Lebens.