با درود

چند وقتی هست که تو کوچه و خیابان، تبلیغ های قهوه تلخ را میبینیم و مردم هم به خوبی از این سریال استقبال کردند و کمتر کسی این سریال را کپی میکند. این حرکت زیبای مردم  و خود سریال حتی در رسانه های خارجی هم بازتاب داشته است. از جمله سایت DW که خبری در مورد این سریال را در صفحه اصلی خودش قرار داده. ترجمه این متن را با کمی ... در وبلاگ قرار می دهم. (علت اینکه در بعضی جاها علامت ... را مشاهده می کنید، این است که بعضی از این حرفها شایعه هست و ترجیح می دهم به ترجمه آنها نپردازم!!!)

  "قهوه ای تلخ" برای تلویزیون دولتی ایران

در ایران قانون کپی رایت وجود ندارد، هر کسی حق دارد استفاده کند و یا کپی کند و دوباره بفروشد. در این میان یک طنز سیاسی از مهران مدیری باعث شده است که یک بازنگری دوباره انجام شود.

نیما در حقیقت می خواست فقط یک قهوه تلخ بخورد. اما به دلایل عجیبی بیهوش شد و 200 سال قبل از تولدش در کاخ یک پادشاه قاجار ایرانی به هوش می آید، درست قبل از اعدامش. قبل از قطع سر او، پادشاه میفهمد که نیما چیزهای خاصی را می داند و به همین دلیل نیما اجازه دارد که سر خود را بر تنش نگه دارد! در ادامه این سریال ایرانی، پرفوسور تاریخ دائم در حال پرسش است که آیا او واقعا در حال تماشای تاریخ ایران هست یا در حال دیدن یک فیلم؟

در حقیقت مهران مدیری قصد تهیه یک سریال 90 شبی برای تلویزیون دولتی ایران را داشته است،به گفته خبرهای رسمی، علت اینکه این سریال از تلویزیون ایران پخش نشده، به توافق نرسیدن مهران مدیری و مدیران ارشد بوده است. شایعاتی در مورد سیاسی بودن موضوع نیز وجود دارد. به طور غیر رسمی گفته می شود که محتوای این سریال علت اصلی عدم پخش آن از تلویزیون دولتی است. آقای ضرغامی، رئیس صدا و سیما نیز اعلام کرده: "این سریال را ما نساخته ایم و به هیچ عنوان مورد تایید ما نیست."

"Bitterer Kaffee" für Irans Staatsfernsehen

Im Iran gilt kein Urheberrecht, jeder darf sich bedienen, kopieren und weiter vermarkten. Ausgerechnet eine regimekritische Satire des Regisseurs Mehran Modiri löst jetzt ein Umdenken aus.

Eigentlich wollte Nima nur einen bitteren Kaffee trinken. Doch auf wundersame Weise beförderte er sich damit ins Delirium und erwachte 200 Jahre vor seiner Geburt am Palast des persischen Kadscharenkönigs kurz vor seiner eigenen Hinrichtung. Kurz vor der Vollstreckung entdeckt der König jedoch, dass Nima über spezielles Wissen verfügt und so darf er seinen Kopf vorerst behalten. In weiteren Folgen der iranischen Serie "Bitterer Kaffee" wird sich der zeitreisende Geschichtsprofessor immer wieder fragen, ob er tatsächlich persische Geschichte oder nur Satire erlebt. 

Eigentlich wollte der Regisseur Mehran Modiri die 90 Folgen seiner Serie im iranischen Staatsfernsehen ausstrahlen lassen, weil Modiri und die Programmchefs sich über die Finanzierung jedoch uneinig waren, wurde die Serie nicht gesendet. So die offizielle Begründung. Tatsächlich jedoch sind die Anspielungen auf das aktuelle politische Geschehen im Iran unübersehbar. Inoffiziell heißt es, der Inhalt sei problematisch gewesen. Ezat-allah Zarghami, Leiter des iranischen Rundfunks, sagt schmallippig, man habe die Serie nicht mit produziert und billige sie in keiner Weise.

(من فقط روزی 10 تا 15 دقیقه برای وبلاگ وقت دارم، بنابراین ادامه این ترجمه را فردا در سایت قرار خواهم داد... )

برنامه ای ابلهانه

رئیس DOSB (رئیس تربیت بدنی آلمان) توماس باخ، علت این انتخاب فیفا را  انگیزه های سیاسی و اقتصادی می داند: "آنها تلاش کردند فوتبال را به کشوری ببرند که بسیاری از ویژگی های دیگر کشورهای دنیا را ندارد." به نظر دیپلماتیک می رسد، اما این انتخاب فیفا در نگاه اول ابلهانه به نظر می رسد: دوازده سال آینده، جام جهانی فوتبال در کشوری برگزار می شود که در تابستان دمای سایه آن به 50 درجه سانتیگراد می رسد و  رطوبت این کشور 80 درصد است. این در حالی است که قطر نصف ایالت "هسن" آلمان است با جمعیتی نزدیک به 840000 نفر. لیگ برتر این کشور شامل 12 تیم است و تاکنون فقط یک ورزشگاه این کشور دارای استانداردهای لازم برای بازی های جام جهانی است با ظرفیت 50000 نفر. بقیه ورزشگاه های قطر از این هم کوچک تر هستند و مردم قطر به اندازه اروپایی ها عاشق فوتبال نیستند.  به همین دلایل این انتخاب به مذاق غربی ها خوش نیامده است.

Ein eigentlich aberwitziger Plan

Der Chef des Deutschen Olympischen Sportbundes (DOSB), Thomas Bach, sprach nach der Vergabe von einer "Grundsatzentscheidung" der FIFA. Sie habe "den Versuch gemacht, den Fußball in eine Region zu tragen, wo er noch nicht die Präsenz hat, die er in anderen Teilen der Welt hat", so Bach. Das klingt eher diplomatisch, denn tatsächlich ist die Entscheidung der FIFA auf den ersten Blick aberwitzig: In zwölf Jahren wird die Fußball-WM in einem Land stattfinden, in dem im Sommer Temperaturen von bis zu 50 Grad im Schatten herrschen – bei einer Luftfeuchtigkeit von bis zu 80 Prozent. Gleichzeitig ist das Land gerade einmal halb so groß wie das deutsche Bundesland Hessen und beherbergt nur rund 840.000 Einwohner. Die erste Fußball-Liga von Katar umfasst zwölf Vereine, doch bisher hat nur ein Stadion im Land ein WM-taugliches Fassungsvermögen: Ins Nationalstadion in Doha passen 50.000 Zuschauer. Die anderen Stadien sind eher klein, und auch die Kataris selbst sind nicht gerade als euphorische Fußballfans bekannt. Aus diesen Gründen stieß die Vergabe der WM bei westlichen Fußballern und Sportfunktionären auch auf herbe Kritik.

 قسمت سوم را فردا بخوانید. (این متن را در کمتر از 10 دقیقه ترجمه کردم (برای دوبار، بار اول به اشتباه صفحه مرورگر را بستم)،به خاطر مشکلات نوشتاری عذرخواهی می کنم .)

با درود

به دلیل کمبود وقت، چند روزی ننوشتم. امیدوارم من را ببخشید. این هم یک ترجمه:

بازگشت صفحه گرامافون

فروش سی دی کاهش یافته – اما صفحه گرامافون بازگشت خود را جشن می گیرد. برخلاف "ام پی تری"، صفحه برای جمع کنندگان آن جذاب است: صفحه کمیاب تر و با ارزش تر است.

در آلمان فروش صفحه های گرامافون طی چند سال گذشته از 600000 به 900000 افزایش یافته است. حتی اتحادیه بدبین صنعت موسیقی آلمان نیز این اتفاق را "بازگشت سال" نامیده است.

خرید و فروش صفحه 1% از میانگین کل فروش بازار موسیقی آلمان را به خود اختصاص داده است. از طرف دیگر، دستگاه های پخش صفحه نیز با ارزش تر شده اند: بر خلاف "ام پی تری"، که می توان هر زمان آنها را پاک کرد، دوام صفحه کمی پایدار تر است. مشتری ها ترجیح می دهند یک صفحه با کاوری زیبا بخرند تا یک "سی دی" گران قیمت. یک صفحه، کمیاب، بسیار زیبا تر و دارای ارزش جمع آوری است.

تیراژ امروز صفحه با زمان های اوج آن قابل مقایسه نیست. یک صفحه موفق در دهه 80 بیش از 100000 بار تکثیر می شد، اما امروزه فقط حدود 2000 عدد برای هر آلبوم. "توماس راین" از کمپانی صفحه پر کنی "پارال" معتقد است: "این موفقیت زودگذر نخواهد بود." او می گوید:" در زمانی که انسان می تواند هر چیزی را دانولد کند یا سی دی آن را رایت کند، صفحه یک چیز استثنایی و خاص باقی خواهد ماند."

این که صفحه از "سی دی" بهتر است، واقعیت ندارد. مخصوصا امروزه صفحه دارای کیفیت قابل قبولی نیست. دلیل این نیز مشخص است: دستگاههای قدیمی و کمیاب ضبط صفحه امروزی، تقاضاهای دیروز را به زحمت برآورده می کنند.

Die Schallplatte kommt wieder

Die CD-Verk?ufe sinken – die Schallplatte aber feiert ihre Rückkehr. Im Gegensatz zur mp3-Datei ist sie besonders für Sammler interessant: Sie ist viel seltener und hat dadurch einen h?heren Wert.

In Deutschland ist die Zahl der verkauften Langspielplatten in den letzten Jahren von 600.000 auf 900.000 angestiegen. Sogar der stets pessimistische Bundesverband der deutschen Musikindustrie nannte es in seiner Bilanz das "Comeback des Jahres".

Das Gesch?ft mit den Schallplatten macht gerade mal ein Prozent des Gesamtumsatzes auf dem deutschen Musikmarkt aus. Allerdings wird der Tontr?ger als solcher aufgewertet: Im Gegensatz zur MP3-Datei, die man jederzeit l?schen kann, ist die Aufnahme auf einer Schallplatte etwas Best?ndiges. Auch weil CDs meist teuer sind, kaufen sich viele Kunden lieber eine Platte mit sch?nem Cover. Diese ist seltener, sieht besser aus und hat viel mehr Sammlerwert.

Die heutigen Auflagen sind allerdings nicht mit der goldenen Vinyl-Zeit zu vergleichen. Eine erfolgreiche Platte aus den 80ern wurde etwa 100.000-mal produziert, heute sind es gerade mal 2000 Stück pro Album. Thomas Rhein, Gesch?ftsführer des K?lner Plattenlabels "Parallel" glaubt nicht, dass der Erfolg bald wieder vorbei ist. Er sagt: "In Zeiten, wo man sich fast alles runterladen oder auf CD brennen kann, bleibt die Schallplatte etwas Besonderes."

 Dass Schallplatten besser klingen sollen als CDs, stimmt aber nicht wirklich. Vor allem bei den heutigen Platten l?sst die Qualit?t zu wünschen übrig. Die Gründe hierfür sind klar: Die wenigen, alten Presswerke k?nnen die gestiegene Nachfrage kaum noch bew?ltigen.

در صورتی که فونت ها قابل خواندن نیست، به وبلاگ دوم مراجعه کنید.

Fremdenhass im Web

Das Internet bietet sehr viele Freiheiten. Diese werden auch von Gruppierungen genutzt, die zu Fremdenfeindlichkeit aufrufen. Solche Seiten aus dem Web zu entfernen ist allerdings schwer.

Die Musik rechtsextremer Bands klingt zun?chst wie die vieler anderer Rockbands. Allerdings verbreiten sie oft rassistische Botschaften. Im Internet gibt es viele Musikvideos rechtsradikaler Bands, die teilweise sogar verboten sind. Diese rufen zur Jagd auf Minderheiten auf, zum Beispiel gegen Sinti und Roma. In einem der Texte hei?t es: "Jagt sie alle weg, ich hasse diesen Dreck."

Romani Rose, Vorsitzender des Zentralrates Deutscher Sinti und Roma berichtet, dass vor allem ?ltere Menschen durch rassistische Parolen Angst bekommen. Stefan Glasner von der Organisation Jugendschutz.net erkl?rt au?erdem, dass die meisten rechtsradikalen Seiten versuchen, die Gefühle der Nutzer anzusprechen. Er sagt: "Seiten mit Musik und Videos wirken ganz anders und viel weniger abschreckend als solche, auf denen nur Texte mit irgendwelchen Theorien stehen."

Eine Bestrafung der Betreiber rechtsextremer Seiten ist schwer. Was in Europa strafbar ist, ist in den USA durchaus legal. Die Forderung nach weltweiten, gemeinsamen Standards ist allerdings schwer zu erreichen: Eine totale Kontrolle des Internets ist unm?glich und auch nicht erwünscht.

Die deutsche Justizministerin Brigitte Zypries betont, dass der Kampf gegen Hass im Internet eine Aufgabe der gesamten Gesellschaft ist. Ihrer Meinung nach ist das Wichtigste, dass dieser Kampf vor allem in der wirklichen Welt geführt wird. So fordert sie eine bessere Zusammenarbeit zwischen Internet-Nutzern, Interessensgruppen und Providern.

نژادپرستی در اینترنت

اینترنت آزادی هایی را ارائه می کند. گروه های افراطی نژادپرست نیز از این آزادی ها استفاده می کنند. حذف این چنین سایتهایی در اینترنت کار بسیار مشکلی است.

گروه های موسیقی راست گرا مانند سایر گروه های موسیقی به نظر می آیند. اما آنها عقاید نژادپرستی خود را گسترش می دهند. در اینترنت، موزیک ویدئوهای زیادی از این گروه های افراطی راست گرا وجود دارد، که البته بعضی از آنها ممنوع هستند. آنها خواستار بیرون راندن بیگانگان (اقلیت ها) از کشورشان هستند. به عنوان مثال اقلیت "سینتی و روما". در یکی از نوشته های گروه های افراطی آمده است: "آنها را بیرون کنید، من از آن آشغال ها متنفرم."

"رومانی روز"، سخنگوی گروه اقلیت "سینتی و روما" معتقد است که افراد پیر، بیش از دیگران با خواندن این جملات دچار ترس و وحشت می شوند. "اشتفان گلاسنر" از گروه حمایت از یهودیان می گوید:" بیشتر سایت های راست گرا افراطی سعی می کنند احساسات خوانندگان خود را تحریک کنند." او معتقد است: "اثرات سو سایت هایی که تنها از متن استفاده می کنند بیشتر از سایت هایی است که تصویر و آهنگ را نیز در صفحات خود قرار می دهند."

جریمه صاحبان اینگونه سایت ها بسیار مشکل است. چیزی که در اروپا جرم حساب می شود، در آمریکا کاملا قانونی است. وجود قوانین یکسان و استاندارد بین المللی نیز بسیار مشکل و دست نیافتنی است. کنترل کامل اینترنت، هم غیرممکن است و هم چندان خوشایند نیست.

وزیر دادگستری آلمان می گوید: مبارزه با نژادپرستی در اینترنت، یک وظیفه اجتماعی است. به نظر او: "بسیار مهم است که این مبارزه در جهان واقعی انجام می شود." به همین دلیل او خواستار همکاری بین استفاده کنندگان از اینترنت، گروه های اینترنتی و عرضه کنندگان اینترنت شده است.

Deutsch fürs Visum 

Seit der Reform des deutschen Zuwanderungsrechts hat das Goethe-Institut Istanbul viel zu tun. Denn Frauen und M?nner, die zu ihrem Ehepartner nach Deutschland ziehen wollen, müssen erst eine Sprachprüfung bestehen.
 
"Backe, backe Kuchen, der B?cker hat gerufen", t?nt es aus dem Kursraum des Goethe-Instituts in Istanbul. Da sitzen erwachsene Menschen im Halbkreis und singen ein altes deutsches Kinderlied. Aber der Spa? am Singen will nicht bei allen aufkommen. Für die meisten Kursteilnehmer ist es schwer, die fremde Sprache zu lernen. "Ich habe gro?e Schwierigkeiten mit dem Wortschatz", sagt der 26-j?hrige Sunar. "Die deutschen W?rter sehen sich alle ?hnlich und sind so kompliziert!"

Sunar ist von Beruf Schneider und seit drei Jahren mit einer Frau in Deutschland verlobt. Von der Prüfung h?ngt seine gesamte Existenz ab: ohne Zertifikat kein Visum, ohne Visum kein Zusammenleben mit seiner Frau. Denn seit August 2007 gilt in Deutschland die Regelung, dass "nachziehende Ehepartner" einen Sprachtest bestehen müssen. Dies soll die Integration in Deutschland erleichtern und Zwangsehen verhindern.

Doch viele türkische Ehepartner fühlen sich diskriminiert: Amerikaner oder Japaner beispielsweise brauchen das Zertifikat nicht. Wer aber aus Afrika, Lateinamerika oder eben der Türkei kommt, muss die Prüfung ablegen. Auch einige Politiker und Juristen in Deutschland sind der Meinung, dass diese Regelung verfassungswidrig ist.

Ein weiteres Problem ist, dass nicht überall die M?glichkeit besteht, Deutschkurse zu besuchen – zum Beispiel im Osten der Türkei. Die Leiterin des Goethe-Instituts in Istanbul, Claudia Hahn-Raabe, würde auch dort gerne Sprachunterricht anbieten. "Aber wir haben nicht genügend Lehrer, die das in Ostanatolien durchführen k?nnen", sagt sie. Immerhin gibt es Hoffnung für alle, die weit weg von zu Hause für ihr Visum büffeln: Etwa 90 Prozent der Kursteilnehmer beim Goethe-Institut bestehen auch die Prüfung.

آلمانی برای ویزا

بعد از اصلاح قانون محاجرت در آلمان، سر موسسه "گوته" در آلمان شلوغ شده است. به همین دلیل زنان و مردان زیادی که می خواهند به شریک زندگی خود در آلمان بپیوندند، مجبورند ابتدا در آزمون مهارت زبان آلمانی شرکت کنند.

صدای یک آواز قدیمی کودکانه از کلاسی در موسسه "گوته استانبول" به گوش می رسد. داخل کلاس، چند بزرگسال به صورت نیم دایره  به دور هم نشسته اند و این آواز را می خوانند. اما همگی آنها از این کار لذت نمی برند. برای خیلی از شرکت کنندگان در این کلاسها، یادگرفتن یک زبان خارجی بسیار مشکل است. سونار 26 ساله می گوید: " واژگان زبان آلمانی برای من بسیار مشکل است." او می گوید:" کلمات آلمانی بسیار شبیه به هم و پیچیده هستند."

شغل سونار خیاطی است و سه سال است که با دختری در آلمان نامزد کرده. همه زندگی او به این آزمون بستگی دارد. او می گوید:" بدون مدرک زبان آلمانی (زرتیفیکات) هیچ ویزایی در کار نیست و بدون ویزا، از زندگی مشترک خبری نیست." بر اساس قانونی که در آگوست سال 2007 به اجرا در آمده، خارجیانی که قصد پیوستن به همسران خود در آلمان را دارند، باید در این آزمون شرکت کنند. این قانون باید باعث یکپارچگی جامعه و جلوگیری از ازدواجهای اجباری شود.

خیلی از ترکها که قصد پیوستن به همسران خود را دارند، احساس می کنند که با آنها بد رفتاری می شود. به عنوان مثال، آمریکایی ها و ژاپنی ها به قبول شدن در این امتحان احتیاجی ندارند. اما کسانی که اهل آفریقا، آمریکای لاتین یا حتی ترکیه (:و خاورمیانه) هستند باید در این امتحان قبول شوند. چند تن از سیاسیون و حقوقدانان در آلمان این قانون را خلاف قانون اساسی آلمان می دانند.

یک مشکل دیگر، نبود کلاسهای یادگیری زبان آلمانی در همه شهرها( به عنوان مثال در شرق ترکیه) است. رئیس موسسه گوته در استانبول برای تشکیل کلاس در آنجا تمایل دارد ولی معتقد است: ما در آنجا، استاد به اندازه کافی برای تحقق برنامه های خود نداریم." حداقل این امیدواری برای همه کسانی که دور از خانه، به یادگیری زبان آلمانی مشغول هستند وجود دارد: "90 درصد از شرکت کنندگان در این کلاسها، آزمون مهارت زبان آلمانی را با موفقیت پشت سر می گذارند."

(توجه کنید که ترجمه این اشعار کار من نیست و نخواهد بود!!!)

چندان بخورم شراب کاین بوی شراب – آید ز تراب چون روم زیر تراب
گر بر سر خاک من رسد مخموری – از بوی شراب من شود مست و خراب

Als Du das Leben schufst, schufst Du das Sterben:
Uns, Deine Werke, weiht’st Du dem Verderben.
Wenn schlecht Dein Werk war, sprich, wen trifft die Schuld?
Und war es gut, warum schl?gst Du’s in Scherben?

نیکی و بدی که در نهاد بشر است – شادی و غمی که در قضا و قدر است
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل – چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

Und diese Schale “Himmel”, deren Rand Uns bis wir enden wie ein Pferch umspannt:
Fleh nicht zu der um Rettung auf – sie rollt Gleich dir ohnm?chtig in der Allmacht Hand.

می خور که بزیر گل بسی خواهی خفت – بی مونس و بی رفیق و بی همدم و جفت
زنهار بکس مگو تو این راز نهفت – هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت

Giess Wein in meine Hand für meine Hand für mein entflammtes Herz,
Da dieses flücht’ge Leben nur T?uschung ist und Traum.
Gib acht der Jugend Feuer ist dem Wasser gleich!
Freu Dich, des Schiksals Wachen ist dem Schlafe gleich!

(برگرفته از کتاب رباعیات خیام، ترجمه Edward Fitzgerald)

(در صورت اینکه قادر به دیدن بعضی از حروف نیستید، به وبلاگ دوم مراجعه کنید.)

با درود

چند سالی است که برنامه ای با نام Top Thema، از رادیو بین المللی آلمان پخش میشود و متن این برنامه نیز از طریق سایت های مختلفی در دسترس قرار می گیرد. هرچند که اساس این برنامه یادگیری زبان آلمانی با استفاده از خود زبان آلمانی است، ولی به این فکر افتادم تا بعضی از این موضوعات و برنامه ها را به فارسی برگردانم. برای این حرکت نیز سه دلیل دارم:

1-      آشنایی بیشتر با دستور زبان فارسی و املای صحیح کلمات

2-      آشنایی بیشتر با زبان آلمانی

3-      کمک گرفتن از کسانی که از نظر دانش زبان آلمانی هم سطح و یا بالاتر از اینجانب قرار دارند

لازم می دانم در این جا توضیح بدهم که، اینجانب به تنهایی زبان آلمانی را فراگرفته ام و متاسفانه در هیچ کلاسی شرکت نکرده ام، همچنین استاد یا آموزگاری هم نداشته ام. تنها راه یادگیری من استفاده از یک کتاب قدیمی منتشر شده در سال 1355 بود. البته بعدا از طریق نمایشگاه بین المللی کتاب توانستم به کتابهای بیشتری دسترسی پیدا کنم، در این راه همچنین از اینترنت نیز استفاده کردم.

از خوانندگان عزیز که این وبلاگ را مطالعه می کنند می خواهم:

در صورتی که شما نیز دانش زبان آلمانی را فراگرفته اید، اینجانب را راهنمایی کرده، مشکلات بنده را حل نموده و تذکرات لازم را برای من بنویسید.(هم در متون ترجمه شده، و هم در اخباری که شخصا به آلمانی خواهم نوشت)

و همچنین شما عزیزانی که با زبان آلمانی آشنایی ندارید، لطفا متون فارسی را مطالعه بفرمایید و مشکلات املایی، دستوری و ... را تذکر دهید و تصحیح کنید.

در اینجا لازم است توضیحاتی در مورد ساختار وبلاگ و نوشته های خود بدهم. نوشته های (پست های) من چند نوع هستند:

1-      متن آلمانی Top Thema و ترجمه فارسی آن + ترجمه فارسی برخی لغات و اصطلاحات مشکل (هدف اصلی وبلاگ)

2-      نوشته هایی به زبان آلمانی در مورد اخبار روز و زندگی روزانه و خاطرات خودم

3-      نوشته هایی در مورد چگونگی و شیوه های آموختن زبانهای خارجی (پیشنهادات و تجربیات شخصی)

4-      جواب دادن به پرسشها و نظرات

5- آموزش زبان آلمانی (البته در صورت درخواست شما)

به امید اینکه این وبلاگ بتواند برای خود من و همچنین افراد علاقه مند به زبان آلمانی مفید واقع شود.